Euskeraz idazten badut blogean, jendeak jakinen du Maryse naizela. Ez naiz babestua izanen « Gu « hipotetiko baten gibelean.
Sortzez, Amikuztarra naiz, Martxutakoa, orduan elkargoko Juliek Donapaleuri buruzko proiektu bat proposatu zautalarik, ez nakien zen egin, konplikatua iduritzen zitzaidan. Ezetz erran nahi nion, zeren eta badakizue, jendeak zer pentsatuko du ? le qu’en dira-t-on. Juliek insistitu zuen eta Guyrekin elkartzea adostu nuen. Ekainean elgarrekin afaldu genuen Larresoron.
Guy hasi zen hitzegiten bere ibilbideari buruz, chti zela, etxean bere burasoek bakarrik chti hitz egiten zutela, lotura asko zuela hizkuntza honekin, ahal zuen guzietan chti erabiltzen zuela bai antzerkian eta bai bizitzan… eta pentsatu nuen… Ai., ai, ai. Ez dut hain errexki ezetz erraten ahalko… Gero esplikatu zautan proiektu honen lehen edizioa, duela 20 urte, bere sorlekuan egin zuela, dans le bassin minier… Beraz, azkenean, baietz erran nien.
Joan den ostiralean etorri nintzen eta berehala hasi ginen, brixt !
« Egun on, Maryse naiz. »
« Maryse ? Bikain, merkatura goaz, baltsa dantzatzera. »
« Ez naiz dantzaria e ? »
« Berdin du ! »
« Ez ! Lehenik, joanen gira kantariak ikustera, ostatu batean igurikatzen gaituzte. »
Gure lehen hitzordua « arraultz eta xingarreko kofradia »rekin izan zen, euskeraz noski. Isabellek entzuten zuen, ahal zuena ulertzen eta murgildu zen. Pentsatu nuen Donapaleuko potreta ez zela hobeki hasten ahal.
Elkarrizketak, argazkiak, antzerki ariketak, ibilaldiak, dantzak, bat bestearen ondotik heltzen ziren eta laster ohartu nintzen ez nuela Donapaleu ezagutzen, norbait edo zerbait, bera edo ni, arrunt aldaltu zela.
Adibidez, joan gira « nere »kolegiora eta banekien izena adaltu ziotela, baina ttipiagoa zen, hesi bat gehitu diote, ez da gehiago chewing-gumik harrerako lurrean, eta erakasleen gelara sartzeko dretxoa ukan dut.
Kolegio denboran ere, euskera oso guti erabiltzen nuen baina duela hiru egun Amikuzeko kolegioko jangelan, Anita « nere » euskarazko erakaslea kurutzatu nuen eta euskera hutsean mintzatu ginen.
Orduan, Alboka taldeak galdegiten duen bezala : « Nor aldatzen da gehien mundua ala gu ? »
